En toen... zaten we allemaal thuis.
Wat ik wel meteen deed toen de lockdown startte, was een nieuw voorraadje borduurmaterialen en leuke patronen bestellen. Simone was net terug uit Nashville en er was keuze genoeg! Stel, dat dat bestellen ook niet meer zou kunnen, wat dan…? Terwijl ik, net als velen van ons, best een behoorlijk voorraadje in de kast heb liggen. Ik las zelfs een bericht van een medeborduurster op Facebook: ‘binnenblijven en er niet op uitgaan, dat is precies waar wij borduursters al jaren voor getraind hebben’.
Maar het ging niet ‘zo maar’. Met een thuiswerkende man vond ik het niet kunnen om overdag te gaan zitten borduren. Een vreemde ingesleten gewoonte en gedachte; iets voor jezelf doen, dat doe je ’s avonds als alles klaar is. Ik volgde wel alle SAL’s, de grote Winter-SAL (wat is’ie prachtig) en nu ook het Lapje 626, een snoepje. Dat wekelijkse huiswerk gaf structuur. En na verloop van tijd kwam er wat ruimte en rust in mijn hoofd. De situatie begon een beetje te wennen, hoewel ik - behorend tot de risicogroep - serieus bang ben. Maar ik kreeg weer aardigheid in het zaaien van groente, kruiden en zomerbloemen én in het oppakken van nieuwe borduurwerkjes.
En zo kreeg ik weer zin in het laatste patroontje van de Speldenkussenclub en volgden het schaapje Easter Bonnet en uiteindelijk ook Home of a Needleworker, die al een jaar in de kast lag. Inmiddels ben ik ook eens lekker gaan grazen in de rest van mijn voorraad en ik kwam weer zulke leuke dingen tegen, dat ik er helemaal vrolijk van werd. Dus als deze situatie nog lang duurt, en dat vermoed ik, heb ik in ieder geval genoeg te doen!
Linda Vaandering
Dankjewel Linda, In deze blog zie ik veel dingen die bij mij thuis ook zijn. Met die verschil dat mijn man door ziekte al jaren bij huis is en helaas niet door werk. In het begin vond ik het ook bezwaarlijk om overdag te gaan handwerken; in zijn ogen "niets doen". Gaandeweg deed ik één of twee stappen opzij om hem ook mee te laten doen in het huishouden. Het geeft me nu weer de ruimte om "niets te doen"... Er liggen nog heel veel handwerkjes te wachten, overdag borduren bij goed licht en 's avonds voor de t.v. breiwerkjes zoals sokken zodat mijn man van dat niets doen ook nog meeprofiteert..
Herkenbaar Linda. Ik ben niet alleen aan het borduren en quilten, maar heb zelfs het breien weer opgepakt. Nee, vervelen doen wij handwerkers ons niet. Maar ik mis wel de sociale contacten.
Wat een fijn verhaal,daar knap je van op.Niet alleen al voelt het voor velen wel zo.
Wat een fijn verhaal,daar knap je van op.Niet alleen al voelt het voor velen wel zo.
Leuk stukje heb je geschreven en zo herkenbaar! Gelukkig hebben wij die leuke hobby en hebben we op dit moment zeeën van tijd! Ik geniet er maar van zolang het kan.! Bedankt voor het delen van je gevoel Linda!
Zo herkenbaar, ik ben aan het breien gegaan, broekje voor mijn kleinkind van 2 jaar, de helft van de twins van mijn dochter. Voor de andere helft ben ik een jurkje aan het naaien. 24 jaar geleden voor het laatst iets genaaid buiten verstelwerk dan. Zo bijzonder om daar nu tijd voor te hebben😉
Heel herkenbaar ook ik zit thuis maar vermaak mij prima met borduren lezen en wandelen met dehond
Herkenbaar. Wat schrijf je toch leuke stukjes
Fijne eerlijke blog heb je geschreven. Het was inderdaad even wennen, maar krijg je toch ook hier weer ritme en berusting in (al is een bezoek aan de kapper zo langzamerhand wel echt iets wat positief voor het uiterlijk zou zijn ;-) En als ik heel eerlijk ben..... even niet afspraken, sporten, kinderen brengen en halen geeft ook wel rust.... En tijd voor borduren en opruimen is ook fijn.... Slaap/hobby kamer aangepakt en de zolder is 'under construction'...